MAUPÀSSANT DE FRANSE POE

 

Ik bid, lees en schrijf. Literatuur is voor mij niet alleen een vorm van vrijheid maar ook van gebed. Een manier om verbinding te maken met het goddelijke, reflecteren op menselijke passies en dat Franse sotisse, een Frans woord dat ik leuk vind omdat Molières taal zo elegant is dat hij de meest onbeduidende weet te benoemen met mooie woorden als poubelle, wat niets anders is dan de afvalcontainer. De Latijnen waarschuwden al voor dit probleem met een lapidaire zin:

─Sultorum numerus infinitus (de hoeveelheid slaperigheid in de wereld) valt zeker in mijn handen een tekst van Guy de Maupassant getiteld La terreur die te binnen schiet met de tijd waarin we leven. Het nieuws schrikt niet elk uur af met het nieuws over de oorlog in Oekraïne. Een atomaire dreiging knettert over onze slapen. De namen Hiroshima en Nagasaki bezorgen ons allemaal kippenvel. Ze beschuldigen Poetin ervan zijn toevlucht te nemen tot de katapult, maar het is de moeite waard eraan te denken dat het de USAC's waren die de angstaanjagende nucleaire assegai lanceerden en ze lijken vastbesloten om het te gebruiken. Er is die Stolberger, het hoofd van de NAVO-bewakers, met dolken, en Donkey Borrell (ik schaam me om te denken dat deze man mijn landgenoot zou kunnen zijn) die praat over het vernietigen van heel Rusland in één klap. God verhoede. Ik bid en lees. Ik ga terug naar mijn boeken. Maupassant is de Gallische Edgar Alan Poe. Er zijn verhalen waarin het verhalen van het paranormale uitzendt. Geesten in de herenhuizen van zijn thuisland, Normandië, en op een heldere maanverlichte nacht ziet hij een onbekende ster fonkelen in een plas en vraagt ​​hij zich af welke mensen daar zullen wonen. Het verhaal concludeert niet op netto feiten. De auteur doet alleen suggesties die de lezer doen gissen naar de banaliteit van menselijke dingen. Als we op een sterrennacht naar de hemel kijken, beseffen we hoe klein we zijn. In het menselijk bestaan ​​weerspiegelen liefde, rijkdom, naamstatus en sociale disposities zinloosheid. Het leven is een carnaval, een smederij van leugens. Het leven is een verhaal vol geluid en woede verteld door een idioot. Shakespeare zei dat het leven een verhaal is vol gekreun en woede verteld door een idioot. De angstaanjagende verhalen van Maupassant zoals die van Poe brengen ons dichter bij de realiteit van de huidige terreur, die veel prozaïscher en crimineler is dan die van beide romantische auteurs. Geesten zijn eng, maar ze schieten geen raketten af ​​en vertellen geen leugens op het nieuws met een dikke stem. Men moet zeker meer hebben van de levenden dan van de doden

 

dinsdag 18 oktober 2022