2022-10-26
ADA COLAU ZELENSKY'S GIRLFRIEND THE ZIONISTS WANT TO MAKE CATALONIA A NEW UKRAINE BUT THERE IS NO HERO LIKE PUTIN HERE
ADA COLAU AND HER COLADURAS THAT CAN PLUNGE SPAIN INTO VIOLENCE.... thirst for nimis non curat praetor
a lifelong lesbian, we have slipped
De nimis non curat praetor
I learned the Latin forensic adage when I was studying Roman Law. How beautiful is this apothegm for the times we live in the desolation of lies, pornography and false expectations! The Mayor of Barcelona says that we Spaniards are genocides. I don't know where this girl came from.
She is a little out of the way, talkative and tormented by her inane outbursts. The praetor does not judge trifles.
To whom, convulsed, he is exasperated in wild screams, insults and invectives that apply the straitjacket. Mother Spain how much they mock and humiliate you on the day of the Pilarica. Mother Spain, mother Rome.
We suck all French, English, Italian, Romanian, Portuguese, Catalan, Asturian and Galician all from the udder of the Capitoline wolf. She has generous breasts like that blonde from “Armacord”, a gifted wet nurse. The first time I saw Rome with my own eyes, I wanted to scream:
▬Mother. Mother. My God… my mom
The echo spread through the fountains of Caracalla in the heat of August.
Mother Rome, mother Spain, who nourished so many peoples with the milk of culture in a civilizing project that has no parallel in history. There it hurts many, like this first staff of the Council of the Hundred, which is dispatched with such a mayoralty. She must be this Jewish of municipal and thick blood, she stubborn for her Aragonese mother.
Doña Ada Corau has not read Melo, that Portuguese historian who lived as a soldier in a cavalry squadron under the command of the Marquis of Vélez in the war in Catalonia. It has been my bedside book this summer.
In its pages I have come across the enraged face of the mobs that cut off the head of an honest Catalan like the Marquis of Coloma, who asked for serenity and proclaimed consensus, with a sickle at the ready.
A full-fledged Catalan revenge was that, but it crashed against the armies of Philip IV and the Count Duke of Olivares. Today those soldiers are "missing". They disappeared in the mists of time and they have little to do with this mob of ashes who listen to Herrera and turn on TV at the time of the news to take charge of a lie that Zelinsky is winning
Of course, around here there is a lot of talk about the legionnaires who stick out their chests and show off their pet, a ram that they make jokes about. The goat is called Pablo and we got a frog. Goat or bastard? Scapegoat and bitter shell like the mayor who does not hide his sapphic orientation since he came out of the closet.
La Colau must be one of those furies who tied soldiers taken prisoner from royal regiments to the tails of horses or poured boiling oil in the middle of the boulevards in the face of ladies suspected of being “Spanish”.
It is the same fury, the same fury, the same hatred of that discomfort back then. Except that Don Felipe VI is not Felipe IV. He goes for Bourbons and we go for Nones. And Don Rajadizo el mirifico is not the Count Duke either, a prime minister so great that he carried the state in his head, a state that his sad successors are tearing to shreds.
Nor does the Tercio de Sicilia appear anywhere, who put the rioters of that rebellion in line, nor does Manuel Azaña even live in Moncloa, who sent the artillery against the Palace of the Generalitat and Companys, the one with the 72 executions of Montjuich, left with arms up. The president's order, not very timely, was to shoot in the belly.
That Luis Companys, a soldier who betrayed his pledge to the flag, was never distinguished by his courage on the battlefield. He was a "chorizo" as would be his successor Don Jordi Puchol.
In Morocco, a corrupt captain, he kept the assets of the soldiers, from whom he took the dough, and the Moors called him the murderer.
A crisis like this - neither Rajoy nor the Bourbon have understood it, but the "Wart" did understand it - it is only solved with "shots to the belly" and "nimis non curat praetor"
Posted by PREFERENCES
LA PETITE AMIE D'ADA COLAU ZELENSKY LES SIONISTES VEULENT FAIRE DE LA CATALOGNE UNE NOUVELLE UKRAINE MAIS IL N'Y A PAS DE HÉROS COMME POUTINE ICI
ADA COLAU ET SES COLADURAS QUI PEUVENT PLONGER L'ESPAGNE DANS LA VIOLENCE... soif de nimis non curat praetor
une lesbienne de toujours, nous avons glissé
De nimis non curat praetor
J'ai appris l'adage médico-légal latin lorsque j'étudiais le droit romain. Qu'il est beau cet apothegme pour l'époque où nous vivons dans la désolation des mensonges, de la pornographie et des faux espoirs !Le maire de Barcelone dit que nous, les Espagnols, sommes des génocides. Je ne sais pas d'où vient cette fille.
C'est un peu une fille de banlieue, muette et tourmentée par ses emportements ineptes. Le préteur ne juge pas les bagatelles.
Celui qui, convulsé, s'exaspère en cris outrageants, insultes et invectives qui lui appliquent le carcan. Mère Espagne combien ils se moquent de vous et vous humilient le jour de la Pilarica. Mère Espagne, mère Rome.
Nous sucons tous les Français, Anglais, Italiens, Roumains, Portugais, Catalans, Asturiens et Galiciens tous de la mamelle de la louve Capitoline. Elle a des seins généreux comme cette blonde de « Armacord », une nourrice douée. La première fois que j'ai vu Rome de mes propres yeux, j'ai eu envie de crier :
▬Mère. Mère. Mon Dieu... ma mère
L'écho se répandit dans les fontaines de Caracalla dans la chaleur du mois d'août.
Mère Rome, mère Espagne, qui a nourri tant de peuples avec le lait de la culture dans un projet civilisateur qui n'a pas d'équivalent dans l'histoire. Là ça fait mal à beaucoup, comme ce premier état-major du Conseil des Cent, qui est dépêché avec une telle mairie. Ce doit être cette femme juive au sang municipal épais, têtue sur sa mère aragonaise.
Doña Ada Corau n'a pas lu Melo, cet historien portugais qui a vécu comme soldat dans un escadron de cavalerie sous le commandement du marquis de Vélez pendant la guerre de Catalogne. C'est mon livre de chevet cet été.
Dans ses pages, j'ai rencontré le visage enragé des foules qui ont coupé la tête d'un catalan honnête comme le marquis de Coloma, qui a demandé la sérénité et proclamé le consensus, une faucille à la main.
Une vengeance catalane à part entière était cela, mais elle s'est écrasée contre les armées de Philippe IV et du comte duc d'Olivares. Aujourd'hui, ces soldats sont « portés disparus ». Ils ont disparu dans la nuit des temps et ils n'ont plus grand chose à voir avec cette foule de cendres qui écoutent Herrera et allument la télé à l'heure du JT pour se charger d'un mensonge que Zelinsky est en train de gagner.
Bien sûr, par ici, on parle beaucoup des légionnaires qui bombent le torse et exhibent leur animal de compagnie, un bélier dont ils plaisantent. La chèvre s'appelle Pablo et nous avons une grenouille. Chèvre ou bâtard ? Bouc émissaire et carapace amère comme la dame maire qui n'a pas caché son orientation saphique depuis qu'elle est sortie du placard.
La Colau doit être une de ces furies qui attachaient à la queue des chevaux les soldats faits prisonniers des régiments royaux ou versaient de l'huile bouillante au milieu des boulevards au nez des dames soupçonnées d'être « espagnoles ».
C'est la même fureur, la même fureur, la même haine de ce malaise à l'époque. Sauf que Don Felipe VI n'est pas Felipe IV. Il s'agit de bourbons et nous n'en parlons pas. Et don Rajadizo el mirifico n'est pas non plus le comte-duc, un premier ministre si grand qu'il a porté l'Etat dans sa tête, un Etat que ses tristes successeurs sont en train de déchirer.
Le Tercio de Sicilia n'apparaît nulle part, qui a mis en ligne les émeutiers de cette rébellion, et Manuel Azaña n'habite même pas à Moncloa, qui a envoyé l'artillerie contre le Palais de la Generalitat et Companys, celui avec les 72 exécutions de Montjuich, gauche avec les bras levés. L'ordre du président, pas très opportun, était de tirer dans le ventre.
Que Luis Companys, un soldat qui a trahi son engagement envers le drapeau, ne s'est jamais distingué par son courage sur le champ de bataille. Il était un "chorizo" comme le serait son successeur Jordi Puchol.
Au Maroc, capitaine corrompu, il gardait les biens des soldats, dont il prenait la pâtisserie, et les Maures l'appelaient l'assassin.
Une crise comme celle-ci - ni Rajoy ni les Bourbons ne l'ont compris, mais la "Verrue" l'a compris - elle ne se résout qu'avec des "coups dans le ventre" et "nimis non curat praetor"
Publié par PRÉFÉRENCES
ADA COLAU ZELENSKYS FREUNDIN DIE ZIONISTEN WOLLEN KATALONIEN ZU EINER NEUEN UKRAINE MACHEN, ABER HIER GIBT ES KEINEN HELDEN WIE PUTIN
ADA COLAU UND IHRE COLADURAS, DIE SPANIEN IN GEWALT STURZEN KÖNNEN ... Durst nach nimis non curat praetor
Eine lebenslange Lesbe, wir sind ausgerutscht
De nimis non curat praetor
Das lateinische forensische Sprichwort habe ich während meines Studiums des Römischen Rechts gelernt. Wie schön ist dieses Apothegma für die Zeit, in der wir in der Trostlosigkeit von Lügen, Pornografie und falschen Erwartungen leben! Der Bürgermeister von Barcelona sagt, dass wir Spanier Völkermorde sind. Ich weiß nicht, woher dieses Mädchen kam.
Sie ist ein bisschen wie ein Vorstadtmädchen, sprachlos und gequält von ihren albernen Ausbrüchen. Der Prätor urteilt nicht über Kleinigkeiten.
Derjenige, der krampfhaft in empörenden Schreien, Beleidigungen und Beschimpfungen verärgert ist, die die Zwangsjacke anlegen. Mutter Spanien, wie sehr sie dich am Tag der Pilarica verspotten und demütigen. Mutter Spanien, Mutter Rom.
Wir saugen alle Franzosen, Engländer, Italiener, Rumänen, Portugiesen, Katalanen, Asturier und Galizier aus dem Euter des kapitolinischen Wolfs. Sie hat großzügige Brüste wie die Blondine aus „Armacord“, eine begnadete Amme. Als ich Rom zum ersten Mal mit eigenen Augen sah, wollte ich schreien:
▬Mutter. Mutter. Mein Gott … meine Mutter
Das Echo verbreitete sich in der Augusthitze durch die Caracalla-Brunnen.
Mutter Rom, Mutter Spanien, die in einem zivilisatorischen Projekt, das in der Geschichte seinesgleichen sucht, so viele Völker mit der Milch der Kultur genährt hat. Da tut es vielen weh, wie dieser erste Stab des Rates der Hundert, der mit so einem Bürgermeisteramt entsandt wird. Es muss diese Jüdin mit dickem städtischen Blut sein, die stur gegenüber ihrer aragonesischen Mutter ist.
Doña Ada Corau hat Melo, diesen portugiesischen Historiker, der als Soldat in einem Kavalleriegeschwader unter dem Kommando des Marquis von Vélez im Krieg in Katalonien lebte, nicht gelesen. Es war diesen Sommer mein Nachttischbuch.
Auf seinen Seiten bin ich auf die wütenden Gesichter des Mobs gestoßen, die einem ehrlichen Katalanen wie dem Marquis von Coloma, der um Gelassenheit bat und Konsens verkündete, mit einer schussbereiten Sichel den Kopf abschlugen.
Das war eine vollwertige katalanische Rache, aber sie schlug gegen die Armeen von Philipp IV. Und des Grafen Herzog von Olivares. Heute werden diese Soldaten „vermisst“. Sie verschwanden im Nebel der Zeit und haben wenig mit dieser Aschenmeute zu tun, die Herrera hört und zur Zeit der Nachrichten das Fernsehen einschaltet, um sich einer Lüge anzunehmen, dass Zelinsky gewinnt
Natürlich wird hier viel über die Legionäre geredet, die ihre Brust herausstrecken und ihr Haustier zeigen, einen Widder, über den sie Witze machen. Die Ziege heißt Pablo und wir haben einen Frosch. Ziege oder Bastard? Sündenbock und bittere Schale wie die Bürgermeisterin, die ihre sapphische Orientierung nicht verhehlt, seit sie aus dem Schrank kam.
La Colau muss eine jener Furien sein, die gefangene Soldaten königlicher Regimenter an die Schwänze von Pferden banden oder mitten auf den Boulevards kochendes Öl in die Gesichter von Damen gossen, die verdächtigt wurden, „Spanierinnen“ zu sein.
Es ist die gleiche Wut, die gleiche Wut, der gleiche Hass auf dieses Unbehagen damals. Nur dass Don Felipe VI nicht Felipe IV ist. Es geht um Bourbons und wir gehen um Nichts. Und Don Rajadizo el mirifico ist auch nicht der Graf Herzog, ein Premierminister, der so groß ist, dass er den Staat in seinem Kopf trug, einen Staat, den seine traurigen Nachfolger in Stücke reißen.
Auch taucht nirgends der Tercio de Sicilia auf, der die Aufständischen dieser Rebellion auf die Linie brachte, noch lebt Manuel Azaña in Moncloa, der die Artillerie gegen den Palast der Generalitat und Kompanien schickte, den mit den 72 Hinrichtungen von Montjuich, links mit erhobenen Armen. Der nicht sehr zeitgemäße Befehl des Präsidenten lautete, in den Bauch zu schießen.
Dass Luis Companys, ein Soldat, der sein Versprechen an die Flagge verriet, sich auf dem Schlachtfeld nie durch seinen Mut auszeichnete. Er war ein „Chorizo“, wie es sein Nachfolger Jordi Puchol sein würde.
In Marokko, ein korrupter Kapitän, bewahrte er das Vermögen der Soldaten auf, von denen er das Gebäck nahm, und die Mauren nannten ihn den Mörder.
Eine Krise wie diese - weder Rajoy noch die Bourbonen haben sie verstanden, aber die "Warte" hat sie verstanden - sie wird nur mit "Bauchschüssen" und "nimis non curat praetor" gelöst.
Gepostet von PRÄFERENZEN
ADA COLAU ZELENSKY 的女朋友 猶太復國主義者想讓加泰羅尼亞成為一個新的烏克蘭，但這裡沒有像普京這樣的英雄
ADA COLAU 和她的 COLADURAS 可以使西班牙陷入暴力……渴望 nimis non curat praetor
一個終身的女同性戀者，我們已經滑倒了
無罪的非 curat praetor
我在學習羅馬法時學習了拉丁法醫格言。對於我們生活在謊言、色情和虛假期望的荒涼時代，這句格言是多麼美好！巴塞羅那市長說我們西班牙人是種族滅絕。我不知道這個女孩是從哪裡來的。
她有點像一個郊區女孩，口齒不清，被她瘋狂的爆發折磨著。大法官不評判小事。
那個抽搐著，被穿緊身衣的無恥尖叫、侮辱和謾罵激怒了。西班牙母親在 Pilarica 的日子裡，他們多麼嘲笑和羞辱你。西班牙母親，羅馬母親。
我們從卡比托利歐狼的乳房中吸取所有法語、英語、意大利語、羅馬尼亞語、葡萄牙語、加泰羅尼亞語、阿斯圖里亞斯語和加利西亞語。像天才奶媽「Armacord」中的金發女郎一樣，擁有豐滿的乳房。第一次親眼看到羅馬，我想尖叫：
▬媽媽。母親。我的上帝……我的媽媽
在炎熱的八月，迴聲傳遍了卡拉卡拉的噴泉。
羅馬之母，西班牙之母，在一項史無前例的文明工程中，用文化之乳滋養瞭如此多的民族。那裡傷害了很多人，就像百人委員會的第一批工作人員一樣，被派去擔任這樣的市長。一定是這個有著濃厚市政血統的猶太女人，對她的阿拉貢母親很固執。
Doña Ada Corau 沒有讀過 Melo，這位葡萄牙歷史學家曾在加泰羅尼亞戰爭期間在 Vélez 侯爵指揮下的一個騎兵中隊擔任士兵。這是我今年夏天的床頭書。
在它的頁面中，我看到了暴徒的憤怒面孔，他們砍下了像科洛馬侯爵這樣誠實的加泰羅尼亞人的頭，他要求保持冷靜並宣布達成共識，並準備好鐮刀。
一場全面的加泰羅尼亞復仇就是這樣，但它撞上了菲利普四世和奧利瓦雷斯伯爵公爵的軍隊。今天，那些士兵“失踪”了。他們消失在時間的迷霧中，他們與這群聽赫雷拉的話，在新聞發佈時打開電視來為澤林斯基獲勝的謊言負責的灰燼沒什麼關係
當然，這裡有很多關於伸出胸膛炫耀他們的寵物的軍團士兵的討論，他們拿一隻公羊開玩笑。這只山羊叫巴勃羅，我們有一隻青蛙。山羊還是混蛋？替罪羊和苦澀的外殼就像女市長，自從她出櫃以來就沒有隱藏她的藍寶石取向。
拉科勞一定是那些把從皇家軍團俘虜的士兵綁在馬尾上的暴徒之一，或者當著被懷疑是“西班牙人”的女士的面在林蔭大道中間倒沸油。
那是同樣的憤怒，同樣的憤怒，同樣的對那種不適的憎恨。除了唐費利佩六世不是費利佩四世。它是關於波旁威士忌的，我們要談論的是沒有的。 Don Rajadizo el mirifico 也不是公爵伯爵，他是一位如此偉大的首相，以至於他把國家放在了他的頭上，他的悲慘繼任者正在將這個國家撕成碎片。
Tercio de Sicilia 也沒有出現在任何地方，他們將叛亂的暴亂者排成一列，Manuel Azaña 甚至也沒有住在蒙克洛亞，他派大砲襲擊了執行 72 次 Montjuich 處決的 Generalitat and Companys 宮，舉起雙臂離開。總統的命令，不是很及時，是向腹部開槍。
Luis Companys，一個背叛了對國旗的誓言的士兵，在戰場上從來沒有以他的勇氣而著稱。他是一個“香腸”，就像他的繼任者 Jordi Puchol 一樣。
在摩洛哥，一個腐敗的上尉，他保留了士兵的資產，並從他們手中奪走了糕點，摩爾人稱他為凶手。
像這樣的危機 - 拉霍伊和波旁王朝都沒有理解它，但“疣”確實理解它 - 只有通過“射擊腹部”和“nimis non curat praetor”才能解決
發表者偏好
АДА КОЛАУ ПОДРУГА ЗЕЛЕНСКОГО СИОНИСТЫ ХОТЯТ СДЕЛАТЬ КАТАЛОНИЮ НОВОЙ УКРАИНОЙ, НО ЗДЕСЬ НЕТ ГЕРОЯ КАК ПУТИН
ADA COLAU И ЕЕ COLADURAS, КОТОРЫЕ МОГУТ ВВЕРГНУТЬ ИСПАНИЮ В НАСИЛИЕ... жажда nimis non curat praetor
пожизненная лесбиянка, мы поскользнулись
De nimis non curat praetor
Я выучил латинскую поговорку о судебной медицине, когда изучал римское право. Как прекрасен этот апофег времени, когда мы живем в запустении лжи, порнографии и ложных ожиданий!Мэр Барселоны говорит, что мы, испанцы, являемся геноцидом. Я не знаю, откуда взялась эта девушка.
Она немного похожа на провинциальную девчонку, косноязычную и измученную своими бессмысленными вспышками. Претор не судит по пустякам.
Тот, кто, конвульсивно, выводит из себя возмутительные крики, оскорбления и инвективы, налагающие смирительную рубашку. Мать Испания, как они насмехаются и унижают тебя в день Пиларики. Мать Испания, мать Рим.
Мы высасываем все французское, английское, итальянское, румынское, португальское, каталонское, астурийское и галисийское из вымени капитолийской волчицы. У нее пышная грудь, как у той блондинки из «Армакорда», одаренной кормилицы. Когда я впервые увидел Рим своими глазами, мне захотелось закричать:
▬Мать. Мать. Боже мой... моя мама
Эхо разнеслось по фонтанам Каракаллы в разгар августа.
Мать-Рим, мать-Испания, вскормившая столько народов молоком культуры в цивилизаторском проекте, не имеющем аналогов в истории. Там многим больно, как этот первый состав Совета Сотни, посланный с такой мэрией. Должно быть, это еврейка с густой муниципальной кровью, упрямая насчет своей арагонской матери.
Донья Ада Корау не читала Мело, этого португальского историка, который жил солдатом в кавалерийском эскадроне под командованием маркиза Велеса на войне в Каталонии. Это была моя прикроватная книга этим летом.
На его страницах я наткнулся на разъяренное лицо толпы, которая с серпом наготове отрезала голову честному каталонцу вроде маркиза де Колома, просившего о спокойствии и провозгласившего согласие.
Это была полноценная каталонская месть, но она потерпела крах против армий Филиппа IV и графа герцога Оливареса. Сегодня эти солдаты «пропали без вести». Они исчезли в глубине веков и не имеют ничего общего с этой толпой пепла, которая слушает Эрреру и включает телевизор во время новостей, чтобы взять на себя ответственность за ложь о том, что Зелинский выигрывает.
Конечно, тут много говорят о легионерах, которые выпячивают грудь и хвастаются своим питомцем, бараном, над которым шутят. Козу зовут Пабло, а у нас есть лягушка. Козел или ублюдок? Козел отпущения и горькая оболочка, как леди-мэр, которая не скрывала своей сапфической ориентации с тех пор, как вышла из туалета.
Ла Коло должно быть из тех фурий, которые привязывали взятых в плен солдат из королевских полков к хвостам лошадей или лили кипящее масло посреди бульваров в лицо дамам, подозреваемым в том, что они «испанки».
Это та же ярость, та же ярость, та же ненависть к тогдашнему дискомфорту. За исключением того, что дон Фелипе VI не является Фелипе IV. Речь идет о бурбонах, а мы собираемся не о них. И дон Раджадизо эль Мирифико тоже не граф-герцог, премьер-министр настолько великий, что носил в голове государство, государство, которое его печальные преемники рвут в клочья.
Нигде не появляется Tercio de Sicilia, который поставил в ряд бунтовщиков этого восстания, и Мануэль Асанья даже не живет в Монклоа, который послал артиллерию против Дворца Женералитата и Компаний, того самого, что с 72 казнями Монжуиха, ушел с поднятыми руками. Приказ президента, не очень своевременный, заключался в том, чтобы стрелять в живот.
Тот Луис Компанис, солдат, предавший клятву знамени, никогда не отличался отвагой на поле боя. Он был «чоризо», как и его преемник Хорди Пухоль.
В Марокко коррумпированный капитан хранил имущество солдат, у которых отбирал выпечку, а мавры называли его убийцей.
Такой кризис - его не поняли ни Рахой, ни Бурбоны, а "Варт" понял - он решается только "выстрелами в живот" и "nimis non curat praetor"
Опубликовано ПРЕДПОЧТЕНИЯ
ADA COLAU ZELENSKYN TYTTÖYSTÄVÄ SIONISTIT HALUAA TEHDÄ KATALONIASTA UUDEN UKRAINAN, MUTTA TÄSSÄ EI OLE MITÄÄN PUTININ kaltaista sankaria
ADA COLAU JA HÄNEN COLADURAS, JOTKA VOIVAT SAATTAA ESPANJAN VÄKIVALTAAN... jano nimis non curat praetor
elinikäinen lesbo, olemme luisuneet
De nimis non curat praetor
Opin latinalaisen oikeuslääketieteen sananlaskua, kun opiskelin roomalaista lakia. Kuinka kaunis onkaan tämä apotegma valheiden, pornografian ja väärien odotusten autioituneessa ajassa! Barcelonan pormestari sanoo, että me espanjalaiset olemme kansanmurhia. En tiedä mistä tämä tyttö tuli.
Hän on hieman esikaupunkityttö, kielen sidottu ja järjettömien purkaustensa piinaama. Pretori ei tuomitse pikkujuttuja.
Hän, joka on kouristunut, on raivoissaan järjettömiä huutoja, loukkauksia ja kiusauksia, jotka käyttävät pakkopaitaa. Äiti Espanja, kuinka paljon he pilaavat ja nöyryyttävät sinua Pilarican päivänä. Äiti Espanja, äiti Rooma.
Imemme kaikki ranskalaiset, englantilaiset, italialaiset, romanialaiset, portugalilaiset, katalaanit, asturialaiset ja galicialaiset kaikki Kapitolinian suden utareesta. Hänellä on antelias rinnat, kuten "Armacordin" blondilla, lahjakkaalla märkähoitajalla. Kun näin Rooman ensimmäistä kertaa omin silmin, halusin huutaa:
▬ Äiti. Äiti. Jumalani… äitini
Kaiku levisi Caracallan suihkulähteiden läpi elokuun helteessä.
Äiti Rooma, äiti Espanja, joka ruokki niin monia kansoja kulttuurin maidolla sivistysprojektissa, jolla ei ole vertaa historiassa. Siellä se sattuu monille, kuten tälle sadan neuvoston ensimmäiselle henkilökunnalle, joka lähetetään tällaisen pormestarin kanssa. Sen täytyy olla tämä juutalainen nainen, jolla on paksua kunnallista verta ja joka on itsepäinen aragonialaisesta äidistään.
Doña Ada Corau ei ole lukenut Meloa, sitä portugalilaista historioitsijaa, joka asui sotilaana ratsuväenlentueessa Vélezin markiisin komennossa Katalonian sodassa. Se on ollut yöpöytäkirjani tänä kesänä.
Sen sivuilla olen törmännyt väkijoukon raivostuneisiin kasvoihin, jotka katkaisivat pään rehelliseltä katalaanilta, kuten Coloman markiisilta, joka pyysi tyyneyttä ja julisti konsensusta sirppi valmiina.
Se oli täysi katalonialainen kosto, mutta se törmäsi Philip IV:n ja kreivi Olivaresin herttuan armeijoita vastaan. Nykyään nuo sotilaat ovat "kadoksissa". He katosivat ajan sumuun, eivätkä heillä ole juurikaan tekemistä tämän tuhkajoukon kanssa, joka kuuntelee Herreraa ja käynnistää television uutisten ajankohtana ottaakseen vastuun valheesta, jonka mukaan Zelinsky voittaa.
Tietenkin täällä täällä puhutaan paljon legioonareista, jotka ojentavat rintaansa ja esittelevät lemmikkiään, pässiä, jolle he vitsailevat. Vuohen nimi on Pablo ja meillä on sammakko. Vuohi vai paskiainen? Hämähäkkipukki ja katkera kuori kuin pormestari, joka ei ole kätkenyt safiista suuntautumistaan kaapista ulostulonsa jälkeen.
La Colau on varmasti yksi niistä raivoista, jotka sitoivat kuninkaallisista rykmenteistä vangiksi otetut sotilaat hevosten pyrstöihin tai kaatoivat kiehuvaa öljyä keskellä bulevardeja "espanjalaisiksi epäiltyjen" naisten edessä.
Se on samaa raivoa, samaa raivoa, samaa vihaa tuota epämukavuutta kohtaan silloin. Paitsi että Don Felipe VI ei ole Felipe IV. Kyse on bourboneista, emmekä tee mitään. Don Rajadizo el mirifico ei myöskään ole kreiviherttua, pääministeri, joka oli niin suuri, että hän kantoi valtiota päässään, valtion, jonka hänen surulliset seuraajansa repivät ripauksiin.
Missään ei näy myöskään Tercio de Siciliaa, joka asetti kapinan mellakoitsijat riviin, eikä Manuel Azaña asu edes Moncloassa, joka lähetti tykistön Generalitatin ja Companysin palatsia vastaan, jossa Montjuichin 72 teloitusta tehtiin. vasemmalle kädet ylhäällä. Presidentin käsky, joka ei ollut kovin ajankohtainen, oli ampua vatsaan.
Luis Companys, sotilas, joka petti lippulupauksensa, ei koskaan eronnut rohkeudesta taistelukentällä. Hän oli "chorizo", kuten hänen seuraajansa Jordi Puchol olisi.
Marokossa korruptoitunut kapteeni piti sotilaiden omaisuutta, joilta hän otti leivonnaisen, ja maurit kutsuivat häntä murhaajaksi.
Tällainen kriisi - ei Rajoy eikä Bourbon ole ymmärtänyt sitä, mutta "syyli" ymmärsi sen - se ratkaistaan vain "laukauksilla vatsaan" ja "nimis non curat praetorilla"
Lähettäjä PREFERENCES
ADA COLAU LA NOVIA DE ZELENSKY QUIEREN LOS SIONISTAS HACER DE CATALUÑA UNA NUEVA UCRANIA PERO AQUÍ NO HAY UN HEROE COMO PUTIN
una lesbiana de toda la vida, se nos ha colao
De nimis non
curat praetor
El adagio
forense latino lo aprendí cuando estudiaba Derecho Romano. ¡Qué belleza el de
este apotegma para los tiempos que vivimos en la desolación de la mentira la
pornografía y las falsas expectativas¡ Dice la alcaldesa de Barcelona que los
españoles somos unos genocidas. Yo no sé de dónde habrá salido esta piba.
Un poco arrabalera sí que es, lenguaraz
y atormentada por sus exabruptos inanes. El pretor no juzga minucias.
Al que, convulso, se exaspere en
desaforados gritos, insultos e invectivas que le apliquen la camisa de fuerza.
Madre España cuánto te escarnecen y humillan el día de la Pilarica. Madre
España, madre Roma.
Mamamos todos franceses ingleses,
italianos, rumanos, portugueses, catalanes, astures y gallegos todos de la
ubre de la loba capitolina. Ella posee pechos generosos como aquella rubia de “Armacord”,
una nodriza superdotada. La primera vez que contemplé Roma con mis propios ojos
me entraron ganas de gritar:
▬Madre. Madre.
Mio Dio… mama mía
Se esparció
el eco por las fuentes de Caracalla en medio del calor de agosto.
Madre Roma, madre España, que nutristeis
con la leche de la cultura a tantos pueblos en un proyecto civilizador que no
tiene parangón en la historia. Ahí les duele a muchos, al igual que a esta
primera vara del Consejo de los Ciento, que se despacha con semejante
alcaldada. Debe de ser esta hebrea de sangre municipal y espesa, terca por su
madre aragonesa.
Doña Ada Corau no ha leído a Melo aquel
historiador portugués que vivió como soldado de un escuadrón de caballería al mando
del marqués de Vélez la guerra de Cataluña. Ha sido mi libro de cabecera este
verano.
En sus
páginas me he topado con el rostro enfurecido de las turbas que hoz en
ristre cortaron la cabeza a un catalán honesto como era el marqués de Coloma
que pedía serenidad y proclamaba el consenso.
Una venganza catalana en toda regla fue aquella,
pero se estrelló contra los ejércitos de Felipe IV y del Conde Duque de
Olivares. Hoy aquellos soldados están "missing". Dsesaparecieron en la noche de los tiempos y
poco tienen que ver esta turba de cenizos que escuachan al Herrera y ponen la
tele a la hora de los informativos para hacerse cargo de una mentira que
Zelinsky va ganando
Eso sí, por aquí se habla mucho de los
legionarios que sacan pecho y lucen su mascota un carnero del que se hacen
chistes. La cabra se llama Pablo y nos ha salido rana. ¿Cabra o
cabrón? Chivo expiatorio y de la cáscara amarga como la señora alcaldesa que no
esconde su orientación sáfica desde que salió del armario.
La Colau debe
de ser una de aquellas furias que ataban a la cola de los caballos a los
soldados hechos prisioneros de los regimientos reales o echaban aceite
hirviendo en plenas ramblas a la cara de las damas sospechosas de
“españolistas”.
Es la misma
furia, la misma saña, el mismo odio de aquella desazón en aquel entonces. Sólo
que don Felipe VI no es Felipe IV. Va de borbones y vamos de nones. Y don
Rajadizo el mirifico tampoco es el Conde Duque, un primer ministro tan grande
que llevaba al Estado en la cabeza, un estado que sus tristes sucesores están
haciendo trizas.
Tampoco aparece
por ninguna parte al Tercio de Sicilia que metió en vereda a los alborotadores
de aquella rebelión ni vive siquiera en la Moncloa un Manuel Azaña
que mandó a la artillería contra el palacio de la Generalidad y salió Companys
el de los 72 fusilamientos de Montjuich con los brazos en alto. La orden del
presidente, poco contemporizadora, era la de tiros a la barriga.
Aquel Luis Companys, un militar que
traicionó su jura de bandera, no se distinguió nunca por su valor en el campo
de batalla. Era un "chorizo" como lo sería su sucesor don Jordi
Puchol.
En Marruecos,
capitán corrupto, se quedaba con los haberes de los soldados, a los que quitaba
la masita, y los moros le llamaban el asesino.
Una crisis así – ni Rajoy ni el Borbón
lo han entendido, pero el “Verrugo” sí que lo entendió- sólo se solventa con
“tiros a la barriga” y de “nimis non
curat praetor “
Publicado por PREFERENS
Suscribirse a:
Entradas (Atom)