EN HOLANDÉS

 EL ESTEBANILLO GONZALEZ EEN JOOD TEGEN DE ZWARTE LEGENDE. DIT BOEK IS DE SLEUTEL TOT HET BEGRIJPEN VAN DE SCHITTERENDE GEDACHTE VAN ONZE GROTE PICARESQUE NOVEL (UIT MIJN BOEK "EL DOCTOR LAGUNA AUTHOR DEL LAZARILLO"

 ESTEBANILLO EN DE ZWARTE LEGENDE. DEEL II

Tweede delen waren nooit goed. Desalniettemin faalt deze bewering zowel in de Quijote als in de Estebanillo González, waarvan in de tweede aflevering wordt aangetoond dat deze superieur is. Hij was klein en een hansworst, een vaste klant in Brusselse kroegen en een gebruiker van bordelen in half Europa. Lang leve de Spaanse infanterie die zich in Vlaanderen met strepen en moed bedekte. De gedachte kan de wereldbevolking walgen, maar de hoffelijke grappenmaker, de boer uit de veldkeukens, wordt het schreeuwen van Santiago niet moe en sluit Spanje af. Met reden en zonder haar mijn land.

 Het is de stem die achter die kreet zit, niet de intellectuele verklaringen van de historiografie die je moet gebruiken en dat is een zwarte legende geworden. De lafste organiseren oorlogen, de heren in hun kastelen en de pausen in hun paleizen. Het werd geleden door de dapperste en meest lankmoedige, de kasten van degenen die beneden waren. Ze vechten voor Christus, ze vergoten hun bloed ter verdediging van het geloof en het kruis. De tragedie van Spanje is dat Rome niet in tranen geloofde en dat de pausen zich destijds in hun zaken verankerden.

Spanje tegen allen en mihi non placet Hispania dat Erasmus te kennen gaf. De Nederlandse bankiers enerzijds en die van San Juan de Letrán financierden die godsdienstoorlogen. De auteur van dit werk, wiens bekeerde vader behoorde tot de cast van Sefardiem die hun toevlucht zochten in de Eeuwige Stad en in de schaduw van het geld van San Pedro hun zaken deed, doet geen pijn aan kleding

Dit werk hekelt wat de zwarte legende tussen grappen en grappen het zwijgen oplegt, zoals het verhaal van zijn eigen ontmanning waartoe hij werd veroordeeld voor het verkrachten van een dienstmeisje. De passage is verwijderd uit edities na de prins-editie.

Het moet in Brussel zijn gebeurd. Het was de straf voor dit soort misdaad die in het oude derde deel gebruikelijk was, zoals voorgeschreven door de verordeningen.

 Als de slachter al klaar was met de slachtuitrusting en de jifero zich klaarmaakte om vlees te maken in het meest gereserveerde en waardevolle deel van zijn anatomie, arriveert een boodschapper van kardinaal Infante - de bastaardbroer van Filips IV - met het papier. Van de schrik stierf ons karakter bijna en van de vreugde van de gratie vond hij een herberg en werd zoals gewoonlijk dronken.

Het is een van de spannendste, heerlijkste en grappigste passages in onze klassieke literatuur. En het behoudt een scherpe en scherpe moderniteit, nooit beter gezegd, die gisteren lijkt te zijn geweest. Onze held kwam uit Cappadocië, ze wilden hem casten, maar ze konden het niet bij de gratie van God en hij vervolgt zijn grappen en avonturen die hij, in tegenstelling tot wat er gebeurt in andere schelmenromans, meestal wel lukt.

Als kraamkamer voor de troepen en tussen de impedimenta en de bagage verdedigt wat nu Logistics heet de keizerlijke vlaggen.

De oorlog stinkt echter. Tot lijk, tot muilezelpoep, en geschroeid door het branden van de steden en er was geen genade voor de overwonnenen. De steden werden geplunderd, de vrouwen gedwongen door de soldaten. Maar er is in alles een epische vibratie en zelfs een zekere vrijgevigheid. Estebanillo slaagt er altijd in en steekt meerdere keren de Rijn over met zijn regiment. Zijn column komt aan bij niets minder dan CRUZENAQUE (Kreuznach) in Pruisen bijna aan de Russische grens en vertelt hoe het leven was in Brussel, waar het hoofdkwartier was gevestigd. Bij zonsondergang vertrok het personeel in de Cur, die leek op het Prado in Madrid.

 In Mansfeld zet hij een tabaks- en cognackraam op waar hij geld verdient omdat de legionairs niet uit waren op extravagantie. Hij kwam en ging met de konvooien die zijn kleinigheden droegen en voorzag in de behoeften van de troepen, hij verkoopt ze laarzen en piales, campagnekleding die gewoonlijk wordt gevorderd van de Nederlanders die hij net zo haat als de joden, omdat hij van hetzelfde ras is van vaders kant en perfect Hebreeuws sprekend, maar kleren doen hem geen pijn.

 Hij noemt de eerste gorgelaars want als ze spreken lijkt het alsof ze gorgelen en een jood in Wenen die een schuld niet heeft betaald heeft hem in een sneeuwkuil gezet dat een soort koelkast was die huizen in die tijd hadden om voedsel te bewaren. Hij neukt verschillende Duitse vriendinnen en krijgt ze bij de les. Hij vindt het niet erg om de oudste baan in de wereld van pooier te hebben.

In Mainz heeft hij een duel met een collega over valsspelen met dobbelstenen.

En hij was zo gewetenloos met zijn koopwaar dat hij het bier dat hij verkocht doopte met de urine van de paarden en de parochianen merkten niet hoe dorstig en dronken ze waren tijdens deze bruiloften in Kana. Dat ze geen wijn hebben, wel de kruik opeten, merken ze niet.

Hij vertelt over de overwinning van de Spaanse wapens op de Fransen in Namen en als hij in Leuven aankomt, wordt hij dronken om niet te variëren.

Ik kwam aan in Leuven, een vooraanstaande universiteit in Brabant, en verfrist