2022-03-01

LA GUARDIA BLANCA

 BULGAKOV


Bulgakov the white guard.

Through the pages of "Belaia Kvard" the horses of the Apocalypse gallop open the seventh seal converging two planes the ideal and the real, the past and the future in a sheaf of great phrases withering words. Here is another prophetic Ukrainian. 1918 terrible year great famines in the Ukraine civil war the ghost of famine in some villages the muzhiks ate the bark of their birch covers and cases of anthropophagy occurred. Michael Bulgakov was a White Russian son of a priest. His writing was admired by stalin. The conspiring Jews wanted to send him to Siberia and there were many of them in the politburo. He was a meth, an internal exile in the country of the soviets, taking into account his Christian origins perhaps determined the persecution he was subjected to after having written "the teacher and margarita" and after being the author who had the most works on the poster in Petersburg 1930s. Fashionable high boots flattened caps engineering cadets pass... watermelons cannot be roasted with soap▬absurdity is part of our reality▬ that the Americans won and it is not possible to sit on a hedgehog. Bulgakov the new Gogol who, being Ukrainian to the core, wrote in Russian in this enigmatic novel makes a song to the world that disappeared to the elegant hussars dolman crossed to the velvet chest and a feather in the river to break the hearts of the damsels. The White Guard was made up of the cream of the cream of the military aristocracy, the Preobrazhensky Regiment. The hetman mounts the horse draws his saber and shouts to his sentnia hurray boys. Mikhail Bulgakov relives the experiences of his golden childhood in Kiev the Saint. His family lived on the slope of the Aleseyski slope, pretending to hide behind the little curtains of his sanctuary. From the garden you can see the golden domes of the Saint Sophia Cathedral. This novel made me relive the pain I felt from my love for Russia and Ukraine. I did not understand the postulates of the orange revolution. Did Soros put his paw into the barn of Europe, the black lands? Ukraine always had a problem with Semitism? the third angel poured out the bowl on the rivers and on the fountains and they turned into blood. Long live Russia, long live the autocracy I fell in love on May 1918 but she didn't love me I was fat and ugly. The Germans were cowardly and supported the outlaw Petliura. The First World War brought lice, famine and gonorrhea to Ukraine. Miguel Bulgakov consulted Moscow patients with syphilis, a disease that he contracted God knows where and from which he died as a cocaine addict. The great geniuses of Russian and perhaps universal literature were unfortunate. Everything happens but he had to see the fall of tsarism drowned in a sea of ​​trickery and corruption... journalists from Moscow arrived, avid and cowardly venal people. Cocotas. Honorable ladies with aristocratic surnames and passive young pederasts (bardajes and buharro the one). Three to four princes arrived, poets and lenders, gendarmes and actresses from imperial theaters who moved in alarm about the electric future of humanity. It is resounding and prophetic Bulgakov. His tactic is repetition and page breaks like the troparians of Byzantine diaconal chant. He sticks out his hand in spite of himself to attack the foolishness and pretentiousness of his contemporaries and opens the low bellows of his cantor's voice to sing the truths of the boatman. A Jew was preaching the revolution next to the church of San Vladimiro and then the bandits entered in praise and I left. This is the cynical and lyrical vision of an eyewitness to the October revolution that was revived almost a century later in the orange revolution in holy Kiev. As a good Ukrainian, Bulgakov is very skillful with the words he wields in his double semantic interpretation of the two great Slavic languages. He was a teacher for me since I read the white guard translated by the brother of Lain Entralgo. He got ahead of Kafka. Large-scale modern novel.

 

 

BULGAKOV

 

Bulgakov la guardia blanca.

Por las páginas de la "Belaia Kvard" galopan los caballos del Apocalipsis abierto el séptimo sello confluyendo dos planos el ideal y el real el pretérito y lo porvenir en una gavilla de grandes frases fulminantes palabras. He aquí otro ucranio profético. 1918 año terrible grandes hambres en Ucrania guerra civil el fantasma de la hambruna en lagunas aldeas los mujiks se comían las cortezas de sus abarcas de abedul y de antropofagia se dieron casos. Miguel Bulgakov era un ruso blanco hijo de un pope. Su escritura fue admirada por stalin. Los judíos conspiradores querían mandarle a Siberia y había muchos de ellos en el politburó. Fue un meteco un exilado interior en el país de los soviets, habida cuenta de sus orígenes cristianos determinaron acaso la persecución de que fue objeto después de haber escrito "el maestro y margarita" y después de ser el autor que más obras tenía en cartel en Petersburgo  años 30. Botas altas a la moda gorros aplastados pasan los cadetes de ingenieros... las sandias no pueden asarse con jabón▬el absurdo forma parte de nuestra reealidad▬ que vencieron los norteamericanos y no es posible sentarse sobre un erizo. Bulgakov el nuevo Gogol que siendo ucranio hasta las cachas escribía en ruso hace en esta novela enigmática un canto al mundo que desaparecida a los húsares elegantes dolman cruzado al pecho de terciopelo y una pluma en el ros para romper los corazones de las damiselas. La guardia blanca estaba integrada por la crema de la crema de la aristocracia militar el regimiento Preobrazhenski. El hetman se monta al caballo desenfunda el sable y Grita a su sentnia hurra muchachos. Mijail Bulgakov revive las experiencias de su infancia dorada en Kiev la santa. Su familia vivía en la bajada de la bajada de Aleseyeski pretendiendo ocultarse tras los vivillos de su santuario. Desde el jardín se ven las cúpulas doradas de la catedral de santa Sofía. Esta novela me hizo revivir el dolor que sentí desde mi amor a Rusia y a Ucrania no entendí los postulados de la revolución naranja ¿Soros metió allá la zarpa en el granero de Europa las tierras negras, Ucrania siempre tuvo un problema con el semitismo? el tercer ángel derramó la copa sobre los ríos y sobre las fuentes y se convirtieron en sangre. Viva Rusia, viva la autocracia me enamore el de mayo de 1918 pero ella no me quiso yo era gordo y feo. Los alemanes eran cobarde y apoyaban al forajido Petliura. La guerra primera guerra mundial trajo a Ucrania los piojos el hambre y la blenorragia. Miguel Bulgakov pasaba consulta a los enfermos de sífilis de Moscú enfermedad que él contrajo dios sabe donde y de la que él murió ya cocainómano. Los grandes genios de la literatura rusa y puede que la universal fueron desdichados. Todo pasa pero le tocó ver la caída del zarismo anegado en un mar de supercherías y de corrupción... llegaban los periodistas de Moscú gente venal ávida y cobarde. Cocotas. Honorables damas de aristocrático apellido y jóvenes pederastas pasivos (bardajes y buharro el que da y el receptor). Llegaban príncipes del tres al cuarto poetas y prestamistas gendarmes y actrices de teatros imperiales que se movían alarmados por el futuro eléctrico de la humanidad. Es rotundo y profético Bulgakov.  Su táctica es la repetición y el salto de página como los troparios del canto diaconal bizantino. Saca la mano a pesar para arremeter contra la insensatez y cursilería de sus contemporáneos y abre los fuelles bajos de su voz de chantre para cantar las verdades del barquero. Un judío predicaba junto a la iglesia de san Vladimiro la revolución y entonces entraron los bandidos en alabanza y yo me fui. Esta es la visión cínica y lírica de un testigo presencial de la revolución de octubre que volvió a revivirse casi un siglo después en la revolución naranja en Kiev la santa. Como buen ucraniano es Bulgakov muy hábil con las palabras que esgrime en su doble interpretación semántica de las dos grandes lenguas eslavas. Fue para mí un maestro desde que leí la guardia blanca traducida por el hermano de Lain Entralgo. Se adelantó a Kafka. Novela moderna a gran escala.

 BULGAKOV AND THE APOCALYPSE. THE GREAT PLOT TO END THE ROMANOVS



 



What will the end times be like? Who will be the antichrist… a real person or a political system? Ukraine, the fertile land where the plows sank up to three meters deep into the soil of the black lands, the granary of Europe, and all that silt of civilization that drags its two great rivers, the Don and the Dnieper, towards Kiev, the holy, the mother of Russian cities with the great cross of Saint Vladimir presiding over the mouth is going to end in the Chernobyl catastrophe that the white guard Mixail Bulgakov seems to announce and foresee in his great novel, almost a herald of the end of time. And in his approach he coincides with what Bertrand Russel says, who in 1918 visits the USSR and assures that the Bolshevik revolution was the work of Americanized Russian Jews and the events of this novel take place in that tragic winter of 1918 and in Kiev between great squalls of snow .



 The fertile land is transformed into a fierce wasteland. The fountains dry up, the giants are resurrected, lack of love spreads, customs are corrupted. The forests are burning... the whole of Russia was on fire that summer of 1918, the year in which this novel takes place.



 Throughout its chapters you can hear the tinkling of the spurs of the Cossacks who stand at attention before their hetman and the ringing-singing-metallic of mobile phones the irruption of the talking heads that indulge in a vacarme or drunkenness of insufferable litanies to tell the news with a mephistophelian smile on their faces, perfectly dapper, their faces washed but their black souls insensitive to other people's pain, great representatives of the systems, as if announcing everyone, you have to jump through hoops, you will kiss my whip and all that without breaking the gesture of men-ads and the blue gaze of the new sibyls on TV.



The sibyls return and it is a sibylline world of great technological advances and great spiritual poverty dominated by the techniques of propaganda that the Russians who lived or told about those October days intuited.



The Americans have won, emphasizes an artillery captain who awaits the Bolsheviks' attack on the Liceo building where supporters of autocracy and orthodoxy have become strong. However, the colonel who commands the position, in view of the numerical inferiority, orders the raising of the white flag.



 The cries of betrayal sound... betrayal but no one dares to disobey the accomplished facts. Nothing can be done. Break ranks.



 The white guard is disbanded and the cadets, the dragoon officer, the hussars and the Alans return home with their burnished boots, silver spurs, gleaming sabers and impeccable dolmans on their epaulettes. All of this is no longer useful. After surrendering, the cuirassiers ask for vodka to mitigate the effects of the sub-zero weather and indulge in an orgy, but there is no brandy in the world that can soothe the wounds of the frozen soul.



 It's the meltdown. It's the end of an era. Without cavalry, wars are neither wars nor are they anything. Gone are the honours, the nobility, the exquisite manners and that caste concept that allowed us to conceive of existence from an aesthetic point of view. Literature is over. What is coming is the class struggle, the vulgarity, the flat encephalogram.



The sindios arrive who bring their own prophets, their writers, their panegyrists and publicists. The dialectical materialism of Marx that allowed at least the education of the most disadvantaged classes will lead to the materialism of the globalizers where the human person is nothing more than a number, a consumer unit under the control of the network of networks.



 In short, Bulgakov predicts a happy world just like the great English utopians but insufferable. A Jew caught with his hands in the drawer during a pogrom begs a hussar who has drawn his sword all the money I'll give you all this will be yours and points to the safe if you spare my life. grace denied. The Uhlan plunges his saber into the rabbi's neck, lopping off his head. The rabbi dies a martyr for the cause invoking Yahweh.



 Chema Israel but we have to settle accounts while the horses of the Apocalypse gallop along the banks of the Dnieper. The world that we thought was better is over. Break ranks, save yourself who can. The watchword of the end times is that charity grows cold, words no longer mean what they used to mean.



There is no canon or measure. Piotr's boat sinks while the Volga boatmen row and row waving their hats, boiled with vodka, to the one who is to come. This is Petliura. Who is Potliura? According to Bulkgakov, the one who is to come is the interposed who they say they have seen staying in room number 666 in a hotel on Lovitskaya Street, but this presence is ghostly or by hearsay.



 It is narrated by hearing not by sight and for this reason my

 БУЛГАКАЎ І АПАКАЛІПСІС. ВЯЛІКІ ЗЮТЭЛ, КАЧЫ КАНЕЦ РАМАНОВЫХ



 



Якім будзе канец часоў? Хто будзе антыхрыстам... рэальным чалавекам ці палітычнай сістэмай? Украіна, урадлівая зямля, дзе плугі заглыбіліся на тры метры ў глебу чорных земляў, жытніца Еўропы і ўвесь той глей цывілізацыі, што цягне да Кіева дзве яе вялікія рэкі, Дон і Дняпро, святая, маці гарадоў рускіх з вялікім крыжам святога Уладзіміра, які ўзначальвае вусны, скончыцца катастрофай на Чарнобыльскай АЭС, якую нібы абвяшчае і прадбачыць у сваім вялікім рамане, ледзь не прадвеснік канца часоў, белагвардзеец Міхаіл Булгакаў . І ў сваім падыходзе ён супадае з тым, што кажа Бертран Расэл, які ў 1918 годзе наведвае СССР і запэўнівае, што бальшавіцкая рэвалюцыя была справай амерыканізаваных расійскіх яўрэяў і падзеі гэтага рамана адбываюцца той трагічнай зімой 1918 года і ў Кіеве паміж вялікімі шквал снегу.



 Урадлівая зямля ператвараецца ў лютую пустку. Сыхаюць фантаны, уваскрашаюць волаты, распаўсюджваецца адсутнасць кахання, разбэшчваюцца звычаі. Гараць лясы... у тое лета 1918 года, у які адбываецца дзеянне гэтага рамана, гарэла ўся Расія.



 Ва ўсіх яе раздзелах можна пачуць, як звон шпор казакоў, якія стаяць перад сваім гетманам, і звон-пеў-метал мабільных тэлефонаў, урыў гаваручых галоў, што аддаюцца вакарме або п'янства невыносных літаній, каб расказаць навіны з мефістофельскай усмешкай на тварах, дасканала шыкоўныя, твары вымытыя, але чорныя душы, неадчувальныя да чужога болю, вялікія прадстаўнікі сістэм, нібы абвяшчаюць усіх, трэба скакаць праз абручы, ты пацалуеш мой бізун і ўсё што не парушаючы жэст мужчын-рэкламы і блакітны позірк новых сівіл па тэлевізары.



Сівілы вяртаюцца, і гэта сівілінскі свет вялікіх тэхналагічных дасягненняў і вялікай духоўнай галечы, у якім дамінуюць прапагандысцкія прыёмы, якія інтуіцыянавалі расейцы, якія жылі або распавядалі пра тыя кастрычніцкія дні.



Амерыканцы перамаглі, падкрэслівае капітан артылерыі, які чакае нападу бальшавікоў на будынак Ліцэо, дзе ўмацаваліся прыхільнікі самадзяржаўя і праваслаўя. Аднак палкоўнік, які кіруе пазіцыяй, з-за колькаснай непаўнавартаснасці аддае загад падняць белы сцяг.



 Гучаць крыкі здрады... здрады, але ніхто не адважваецца не падпарадкавацца здзейсненым фактам. Нічога нельга зрабіць. Парушаць шэрагі.



 Белая гвардыя распускаецца, а юнкеры, драгунскі афіцэр, гусары і аланы вяртаюцца дадому з вычышчанымі ботамі, срэбнымі шпорамі, бліскучымі шаблямі і бездакорнымі дальманамі на пагонах. Усё гэта ўжо не карысна. Здаўшыся, кірасіры просяць гарэлкі, каб змякчыць наступствы мінусовага надвор’я і папесціць сябе вакалістам, але няма ў свеце каньяку, які мог бы супакоіць раны замерзлай душы.



 Гэта крах. Гэта канец эпохі. Без кавалерыі войны не з'яўляюцца ні войнамі, ні чымсьці. Зніклі ўшанаванні, шляхта, вытанчаныя манеры і тая каставая канцэпцыя, якая дазваляла ўявіць існаванне з эстэтычнага пункту гледжання. Літаратура скончылася. Надыходзіць класавая барацьба, пошласць, плоская энцэфалаграма.



Прыходзяць сіндыі, якія прыносяць сваіх прарокаў, сваіх пісьменнікаў, сваіх панегірыстаў і публіцыстаў. Дыялектычны матэрыялізм Маркса, які дазваляў прынамсі навучанне найбольш абяздоленых класаў, прывядзе да матэрыялізму глабалізатараў, дзе чалавечая асоба з'яўляецца не больш чым лікам, спажывецкай адзінкай, якая знаходзіцца пад кантролем сеткі сетак.



 Карацей, Булгакаў прадказвае шчаслівы свет, як і вялікія англійскія ўтапісты, але невыносны. Габрэй, злоўлены з рукамі ў шуфлядзе падчас пагрому, просіць у гусара, які выцягнуў меч, усе грошы, я дам табе, усё гэта будзе тваё і паказвае на сейф, калі ты пашкадуеш мне жыццё. ласка адмоўлена. Улан утыкае шаблю ў шыю рабіну, адсякаючы яму галаву. Рабін памірае мучанікам за справу, якая заклікае Яхвэ.



 Chema Israel але мы павінны звесці рахункі, пакуль коні Апакаліпсісу скачуць па берагах Дняпра. Свет, які мы лічылі лепшым, скончыўся. Разбівайце шэрагі, ратуйцеся, хто можа. Лозунг канца часоў: дабрачыннасць астывае, словы больш не азначаюць тое, што азначалі раней.



Няма канону і меры. Лодка Пятра тоне, а волжскія батлейкі веславаць і веславаць, махаючы капелюшамі, варанымі гарэлкай, таму, хто павінен прыйсці. Гэта Пятлюра. Хто такі Патлюра? Па словах Булкгакава, павінен прыйсці той, хто, як кажуць, бачылі ў нумары 666 гасцініцы на вуліцы Ловіцкай, але прысутнасць гэта прывідная або па чутках.



 Апавядаецца слыхам не зрокам і таму маёй

 

 

BULGAKOV Y EL APOCALIPSIS. LA GRAN CONJURA PARA ACABAR CON LOS ROMANOV

 

 

 

 

 

¿Cómo será el fin de los tiempos? ¿Quién será el anticristo… una persona real o un sistema político? Ukrania la tierra feraz donde los arados se hundían en un suelo de labranza de las tierras negras hasta tres metros de profundidad, el granero de Europa, y todo ese légamo de civilización que arrastra sus dos grandes ríos el Don y el Dnieper hacia Kiev, la santa, la madre de las ciudades rusas con la gran cruz de san Vladimiro presidiendo la bocana va a acabar en la catástrofe de Chernobil que parece anunciar y presentir en su gran novela la guardia blanca Mixail Bulgakov casi un heraldo del fin de los tiempos. Y en su planteamiento coincide con lo que dice Bertrand Russel quien en 1918 visita la URSS y asegura que la revolución bolchevique fue obra de judíos rusos americanizados y los hechos de esta novela se desarrollan aquel invierno trágico de 1918 y en Kiev entre grandes celliscas de nieve.

 

 

 La tierra feraz se transforma en feroz erial. Se secan las fuentes, resucitan los gigantes, cunde el desamor, las costumbres se corrompen. Arden los bosques... toda Rusia era un incendio aquel verano de 1918 el año que se desarrolla esta novela.

 

 

 A lo largo de sus capítulos se escucha el tintineo de las espuelas de los cosacos que se cuadran ante su atamán y el repique-canto-metálico de los teléfonos móviles la irrupción de los bustos parlantes que se entregan a una vacarme o borrachera de letanías insufribles para contar la actualidad con una sonrisa  mefistofélica en sus rostros, perfectamente atildados la cara lavada pero el alma negra insensible al dolor ajeno grandes representantes del sistemas como anunciando a todos habéis de pasar por el aro besareis mi látigo y todo eso sin descomponer el gesto de hombres-anuncio y la mirada azul de las nuevas sibilas de la tele.

 

 

Las sibilas vuelven y es un mundo sibilino  de grandes avances tecnológicos y de una gran pobreza espiritual dominado por las técnicas de la propaganda el que intuyeron los rusos que vivieron o contaron aquellos días de octubre.

 

 

Han ganado los americanos subraya un capitán artillero que aguarda el ataque de los bolcheviques al edificio del Liceo donde los partidarios de la autocracia y la ortodoxia se han hecho fuertes. Sin embargo el coronel que manda la posición a la vista de la inferioridad numérica ordena izar bandera blanca.

 

 

 Suenan los gritos de traición… traición pero nadie se atreve a desobedecer los hechos consumados. No se puede hacer nada. Rompan filas.

 

 

 Se deshace la guardia blanca y los cadetes, el oficial de dragones, los húsares y los alanos se vuelven a casa con sus botas bruñidas las espuelas de plata, el sable reluciente y el dolman impecable terciado sobre las charreteras. Todo eso ya no sirve para nada. Después de rendirse los coraceros piden vodka para mitigar los efectos del clima bajo cero y se entregan a una orgía pero no hay aguardiente en el mundo que pueda aplacar las heridas del alma congelada.

 

 

 Es la debacle. Es el fin de una era. Sin caballería las guerras ni son guerras ni son nada. Se acabó el honor, la nobleza, las maneras exquisitas y ese concepto de castas que permitió concebir la existencia desde un punto de vista estético. Se acabó la literatura. Lo que viene es la lucha de clases, la vulgaridad, el encefalograma plano.

 

 

Llegan los sindiós que traen sus propios profetas, sus escritores, sus panegiristas y publicistas. El materialismo dialéctico de Marx que permitió por lo menos la educación de las clases más desfavorecidas abocará al materialismo de los globalizadotes donde la persona humana no es más que un número, una unidad de consumo bajo el control de la red de redes.

 

 

 En definitiva Bulgakov nos vaticina un mundo feliz al igual que los grandes utopistas ingleses pero insufrible. Un judío que es pillado con las manos en el cajón durante un progrom le ruega a un húsar que ha desenvainado la espada todo el dinero te lo daré todo esto será tuyo y le señala la caja de caudales si me perdonas la vida. Gracia denegada. El ulano hunde su sable en el cuello del rabino y le corta la cabeza. El rabí muere mártir de la causa invocando a Yahvé.

 

 

 Chema Israel pero tenemos que ajustar cuentas mientras los caballos del Apocalipsis galopan por las riberas del Dnieper. Se terminó aquel mundo que creíamos mejor. Rompan filas, sálvese el que pueda. El santo y seña del final de los tiempos es que la caridad se enfría, las palabras ya no significan lo que significaban antes.

 

 

No hay canon ni medida. Se hunde la barca de Piotr mientras los bateleros del Volga reman y reman saludando con el sombrero, cocidos de vodka, al que ha de venir. Este es Petliura. Quien es Potliura? Según Bulkgakov el que ha de venir el interpuesto al que dicen que han visto alojarse en la habitación número 666 en un hotel de la calle Lovitskaya pero esta presencia es fantasmal o by hearsay.

 

 

 Se narra mediante el oído no mediante la vista y por esto mismo la novela tiene un aire musical más que fotográfica. La trama no es lineal y el estilo participa de la velocidad y contundencia de la vida actual.

 

 

La “guardia blanca” es narración de muchas preguntas ninguna respuesta en esta novela de guerra antimilitarista donde se ridiculiza a los prusianos y a los estados mayores. No hay combates ni escenas de guerra. Sólo se escucha el estampido, lejano, de los cañones y se anuncia que el nuevo orden entrará con sangre y en medio de grandes estertores. Verdún significará una nueva catástrofe para Rusia la dejarán sola sus aliados a merced de la gran conjura de los impíos.

 

 

 El asesinato del zar será el epílogo a una historia trágica de furores. El hombre de las patillas largas- Trotzky- se atusa los bigotes tiene una gran cabeza y proclama la revolución permanente. Nuevos dolores y convulsiones para el pueblo ruso. Los cielos refulgen con la estrella roja de los comisarios y el ángel de la muerte escribe sobre las nubes negras el número de la bestia: 666.

 

 

En medio del caos se abren camino muchas traiciones ejecuciones sumarias deportaciones en masa. Los alemanes dejarán a los blancos de Ucrania a merced de los bolcheviques. Bulgakov les llama felones.

 

 

Cunde el desamor y el relato de las vencidas mujeres violadas, campesinos arrojados de su tierra y por todos los dominios del zar se esparce la enfermedad rosa, la sífilis, como un flagelo bíblico. El autor era médico especialista en venéreas y el relato que hace de la enfermedad es puntual. Aparecen unas pústulas en las ingles (chancro) manchas de color rosa en la epidermis, después subseguirá la ceguera y la artrosis si no se ataja la epidemia con inyecciones de permanganato. Fue la enfermedad que sacude a Europa en los años 20.

 

 

Dios no escucha, está lejos muy a gusto lejos de la humanidad que sufre rodeado de una escolta de ángeles en el paraíso. En uno de los pasajes, sin embargo, aparece un pope que predica contra la desesperación. Es la desesperanza el mayor de los pecados a ojos del Altísimo puesto que viene impregnado de la soberbia satánica y sólo puede desesperarse los condenados del infierno. No conocéis sus misteriosos designios, se lamenta el padre Vladimiro puesto que el corazón de Dios es fuente de toda misericordia. El dolor y el sufrimiento colectivo tienen un carácter expiatorio y abrirán las puertas de la purificación. Este sermón que recuerda el discurso del padre Zosimo de Dostoyevsky pone una nota de claridad esperanzada en medio de la niebla de pesimismo de todo el relato. 1918 fue un tiempo de tinieblas y su mes de diciembre fue el más perverso en fríos y en crueldades humanas durante siglos.

 

 

Desde luego, se acabó la literatura, todo concepto de honor y de estética es pisoteado para dejar paso al lucro. Mucha gente irá a la cárcel o será marginado por pensar por su cuenta nos profetiza Bulgakov. Ya se escuchan las pisadas del ángel del Apocalipsis. La idea central del libro es que hubo una conspiración universal para acabar con la ortodoxia proyectada desde el odio a la cruz misericordiosa, una conjura que es tramada por los que son siempre los mismos los apóstoles del odio y la revancha pero al final vencerá el amor. El autor del Diablo y Margarita era uno de los autores preferidos de Stalín hasta que perdió el favor. Bulgakov muere en Moscú en un bombardeo de los alemanes a los que tanto despreciara en 1942.

 

 

 

 

 

Sábado, 01 de agosto de 2009

 

 

 

 Publicado por  la catuxia     en  22:56      

 ЛЬВОЎСКІ КРАЎЦОЎ І ЧЫРВОНЫ ШВЯЛЕЎ АПАКАЛІПСІСУ. ЗЯРЭНСКІ НЕ ВЕДАЕ БОЛЮ, ЯГО ПРЫНЯЦЬ СВАЁМУ НАРОДУ, ЯКОГО, КАЖАЕ, БАРАНЯЕ. PFRESSURA GENTIUM УЦЕЖАНЦЫ НАТОЎПЫ, РЯТКІ АД ВАЙНЫ. ЗЯЛЕНСКІ НЕ ВЕДАЕ, БОЛЬ, КАМІ ПРЫНОСІЦЬ СВАЁЙ ХЛУСНЮ

 


SILFIDES SILFOS І SIRTES


 


Аўторак, 01 сакавіка 2022 г


 


Чалавечае жыццё поўна супярэчлівых пытанняў. Я звальняю Фебрэрыла Вар'ятага, засмучаны навіной, якая парушыла мой сон у ноч Саніта Маціа, калі ночы роўныя дням. Я чую грукат расейскіх танкаў, да мяне далятаюць асколкі бомбаў, якія выбухаюць на Майдане.


Я малюся: я падняўся на могілкі Сан-Грэгарыа, каб памаліцца перад магілай маіх бацькоў, я падняўся па вінтавой лесвіцы раманскай вежы, вельмі зношаныя прыступкі якой захоўваюць памяць пра сляды, якія хадзілі па ёй на працягу дзесяці стагоддзяў, вапняк, ён дэфармуецца ў цэнтры. Сакрыстыяны спускаліся і падымаліся праз іх, каб біць у званы. Часам яны званілі на славу, іншыя — на лямант па нябожчыку, або гэта былі вясельныя званы, або яны званілі ў агонь або гук вайны. Гэта дакрананне, якое зараз прымаюць усе СМІ.


 У Іспаніі гэтыя святыя бронзавыя галасы больш не гучаць. Свецкасць зламала свае плясканні.


Мы больш не хрысціяне. Але я бачу і спраўджваю ў расійскіх масах у інтэрнэце, што ў лаўры ёсць манастыры, асабліва ў Кіеве, манаскім сэрцы Расіі, дзе яшчэ ёсць браты, якія спецыялізуюцца на мастацтве калевання. Салодкі заклік да малітвы. Што мы будзем рабіць з тымі пяццю мільёнамі ўкраінцаў, якія бягуць ад вайны? Маленькі Гітлер Зяленскі пра іх не думаў. На іх тварах прысутнічае туга і пакута pressura gentium, пра якую згадвае апостал Ян у сваёй Апошняй пячатцы.


Па нябёсах Харкава бегаюць рыжыя коні. У неба ўспыхнула яго іржанне.


Бронза прымушае мяне глядзець на неба, пакуль ідзе дождж, каб супакоіць слёзы гэтага года засухі ў пошуках знаку аблічча Пана. Спускаюся з могілак па сцежцы Via Crucis. Фуэнтэсота апусцеў зачыненыя дамы. Я ўваходжу ў партал старой стайні, якая служыць мне кабінетам, бібліятэкай і вяндлярняй. Сёння пасля абеду я абыду склеп, каб паспрабаваць маладое віно. Я падыму кружку за загінулых у гэтай вайне ва Ўкраіне, якая ператвараецца ў гуманітарную катастрофу.


Тое, што Зяленскі, сын львоўскага краўца, сутыкаецца з расейскім гаспадаром, ставіць чалавецтва перад брамай Апакаліпсісу. Яго павінны судзіць у Нюрнбергскім трыбунале. Ён са сваімі хітрыкамі і з'яўляецца сапраўдным адказным за гэты канфлікт, а не Пуцін, а тыя, хто называе сябе дэмакратамі, - інфармацыйныя па-за законам.


Яны распавядаюць гісторыю задам. Сын львоўскага краўца, якога завуць Маленькім Гітлерам, зноў выпусціў са свайго логава (ваўчынага шанца) блазніцкае паведамленне з уніформай ізраільскай арміі з кашуляй, схаванай у сваім логаве, размешчаным недалёка ад Тэль-Авіва. Баязлівец.


Ён падбухторвае бедны ўкраінскі народ кідацца супраць танкаў, пакуль яго ўзрушаны і вельмі цёпла абараняюць ізраільцяне.


У свеце ёсць дзве рэчы, якія вельмі прывабліваюць любога яўрэя: сэкс і рэвалюцыя. Нас хочуць падмануць. Не звяртайце ўвагі, хрысціяне, на закаханыя свісткі сэртаў, ігнаруйце заклік хлуслівых сільфаў.


 Не разбурыць нашу веру сярод віхуры. Ведайце, што галоўныя ворагі душы - гэта свет дэманаў і плоць. Што пасля чумы прыходзіць голад і пасля голаду ўспыхвае вайна. Зярэнскі — гэта назва Апакаліпсісу? Булгакаў прарочыў гэта ў сваім рамане «Белая гвардыя»… сын львоўскага шаўца прыйдзе разбураць шляхі адкуплення.


Памолімся аб выратаванні ад свету ў полымя. X, каб дапамагчы нам.

 THE TAILOR OF LVOV AND THE RED SORREL OF THE APOCALYPSE. ZERENSKY DOESN'T KNOW THE PAIN HE IS CAUSING HIS PEOPLE, WHOM HE SAYS HE DEFENDS. PFRESSURA GENTIUM REFUGEES CROWDS FLEEING WAR. ZELENSKY DOES NOT KNOW THE PAIN HE IS CAUSING WITH HIS LIES

 


SILFIDES SILFOS AND SIRTES


 


Tuesday, March 01, 2022


 


Human life is full of contradictory questions. I fire Febrerillo the CRAZY saddened by the news that disturbed my sleep on the night of Sanito Matía when the nights are equal to the days. I hear the roar of the Russian tanks, the shrapnel of the bombs that explode in Maidan Square reach me.


I pray: I have gone up to the cemetery of San Gregorio to pray before the tomb of my parents, I climbed the spiral staircase of the Romanesque tower whose very worn steps keep the memory of the footprints that walked on it for ten centuries, the limestone it warps in the center. The sacristans went down and up through them to ring the bells. Sometimes they rang for glory, others for a clamor for the deceased, or they were wedding bells, or they rang for fire or anúteba the sound of war. It is a touch that all the media now bowl.


 In Spain those holy voices of bronze no longer sound. Secularism broke its clappers.


We are no longer Christians. But I see and verify in the Russian masses on the Internet that there are monasteries in the lauras, especially in the one in Kiev, the monastic heart of Russia, where there are still friars who specialize in the art of pealing. The sweet call to prayer. What are we going to do with those five million Ukrainians fleeing the war? Little Hitler Zelensky has not thought of them. There is anguish on his face and the anguish of the pressura gentium to which the apostle John refers in his Last Seal.


Red horses trot through the skies of Kharkov. His neighs burst into the sky.


The bronze makes me look at the sky while the rain falls to calm the tears of this year of drought in search of a sign of the face of the Lord. I descend from the cemetery along the Via Crucis path. Fuentesoto emptied the closed houses. I enter the portal of the old stable that serves as my study, library and smokehouse. This afternoon I will go around the cellar to taste the new wine. I will raise a mug for the dead of this war in Ukraine that is turning out to be a humanitarian catastrophe.


That Zelensky, the son of the Lvov tailor, confronting the Russian host is putting humanity at the gates of the Apocalypse. He should be tried in a Nuremberg tribunal. He, with his tricks, is the real person responsible for this conflict and not Putin, but those who call themselves democrats are information outlaws.


They tell the story backwards. The son of the Lvov tailor who is called little Hitler has once again launched a rogue message from his den (wolf schantze) with the shirt-sleeved Israeli army uniform hidden in his lair located in a place near Tel Aviv. Coward.


He incites the poor Ukrainian people to run against the tanks while he is shocked and very warm protected by the Israelis.


There are two things in the world that are very attractive to any Jew: sex and revolution. They want to deceive us. Do not pay attention, Christians, to the loving whistles of the sirtes, ignore the call of the mendacious sylphs.


 Do not shipwreck our faith in the midst of the whirlwind. Know that the main enemies of the soul are the demon world and flesh. That after the plague comes the famine and after the famine war breaks out. Is Zerensky a name for the Apocalypse? Bulgakov prophesied it in his novel “The White Guard”… the son of the shoemaker from Lvov will come to destroy the paths of redemption.


Let us pray for salvation from a world in flames. Xto help us.

 KRAWIEC Z LWOWA I CZERWONY KWAWICZ APOKALIPSY. ZERENSKY NIE ZNA BÓLU, KTÓRY POWODUJE SWOIM LUDZIOM, KTÓRYCH MÓWI, ŻE BRONI. PFRESSURA GENTIUM UCHODŹCY TŁUMY UCIEKAJĄCE WOJNY. ZEŁENSKI NIE ZNA BÓLU, KTÓRY POWODUJE SWOIMI KŁAMSTWAMI

 


SILFIDES SILFOS I SIRTES


 


wtorek, 01 marca 2022


 


Życie ludzkie jest pełne sprzecznych pytań. Zwalniam Febrerillo Szalonego, zasmucony wiadomością, która zakłóciła mi sen w noc Sanito Matía, kiedy noce są równe dniom. Słyszę ryk rosyjskich czołgów, docierają do mnie odłamki bomb, które wybuchają na Majdanie.


Modlę się: udałem się na cmentarz San Gregorio, aby pomodlić się przed grobem moich rodziców, wspiąłem się po spiralnych schodach romańskiej wieży, której bardzo zniszczone stopnie przechowują pamięć śladów, które chodziły po niej przez dziesięć wieków, wapień wypacza się pośrodku. Zakrystani schodzili przez nie i w górę, by uderzyć w dzwony. Czasem wzywały chwały, inne wzywały do ​​wołania o zmarłych, albo były dzwonkami weselnymi, albo wzywały ognia lub anúteba odgłosów wojny. To dotyk, który teraz rzucają wszystkie media.


 W Hiszpanii te święte głosy z brązu już nie brzmią. Sekularyzm złamał klakier.


Nie jesteśmy już chrześcijanami. Ale widzę i sprawdzam w rosyjskich mszach w Internecie, że są klasztory w laurach, zwłaszcza w tym w Kijowie, monastycznym sercu Rosji, gdzie wciąż są zakonnicy, którzy specjalizują się w sztuce toczenia. Słodkie wezwanie do modlitwy. Co zrobimy z tymi pięcioma milionami Ukraińców uciekających przed wojną? Mały Hitler Zełenski nie pomyślał o nich. Na ich twarzach jest udręka i udręka presura gentium, o której wspomina apostoł Jan w swojej Ostatniej Pieczęci.


Czerwone konie kłusują po niebie Charkowa. Jego rżenie wzbiły się w niebo.


Brąz sprawia, że ​​patrzę w niebo, gdy pada deszcz, by uśmierzyć łzy tego roku suszy w poszukiwaniu znaku oblicza Pana. Schodzę z cmentarza ścieżką Via Crucis. Fuentesoto opróżnił zamknięte domy. Wchodzę do portalu starej stajni, która pełni funkcję mojego gabinetu, biblioteki i wędzarni. Dziś po południu pójdę po piwnicy, aby skosztować nowego wina. Podniosę kufel za zmarłych z tej wojny na Ukrainie, która okazuje się humanitarną katastrofą.


Że Zełenski, syn lwowskiego krawca, w konfrontacji z rosyjskim gospodarzem stawia ludzkość u bram Apokalipsy. Powinien być sądzony w trybunale w Norymberdze. To on, ze swoimi sztuczkami, jest prawdziwą osobą odpowiedzialną za ten konflikt, a nie Putin, ale ci, którzy nazywają siebie demokratami, są banitami informacyjnymi.


Opowiadają historię od tyłu. Syn lwowskiego krawca, który nazywa się małym Hitlerem, po raz kolejny wysłał nieuczciwą wiadomość ze swojego legowiska (wolf schantze) z mundurem armii izraelskiej z koszulą, ukrytym w jego kryjówce znajdującej się w pobliżu Tel Awiwu. Tchórz.


Podżega biednych Ukraińców do rzucenia się na czołgi, podczas gdy on jest zszokowany i bardzo ciepło chroniony przez Izraelczyków.


Na świecie są dwie rzeczy, które są bardzo atrakcyjne dla każdego Żyda: seks i rewolucja. Chcą nas oszukać. Nie zwracajcie uwagi, chrześcijanie, na miłosne gwizdy sirtes, ignorujcie wołanie kłamliwych sylfów.


 Nie niszczcie naszej wiary pośród wichru. Wiedz, że głównymi wrogami duszy są demony i ciała. Że po zarazie nadejdzie głód, a po wybuchu głodowej wojny. Czy Zerensky to nazwa Apokalipsy? Bułhakow przepowiedział to w swojej powieści „Biała gwardia”… syn lwowskiego szewca przyjedzie zniszczyć ścieżki odkupienia.


Módlmy się o zbawienie od świata w płomieniach. Xaby nam pomóc.

EL SASTRE DE LVOV Y EL ALAZÁN BERMEJO DEL APOCALIPSIS. NO SABE ZERENSKY EL DOLOR QUE ESTA CAUSANDO A SU PUEBLO AL QUE DICE DEFENDER. PFRESSURA GENTIUM REFUGIADOS MULTITUDES QUE HUYEN DE LA GUERRA. NO SABE ZELENSKY EL DOLOR QUE ESTÁ CAUSANDO CON SUS MENTIRAS

 

SILFIDES SILFOS Y SIRTES

 

Martes, 01 de marzo de 2022

 

La vida humana está llena de interrogantes contradictorios. Despido a Febrerillo el LOCO compungido por las noticias que me desasosegaron el sueño la noche de Sanito Matía cuando las noches igualan a los días. Escucho el rugir de los tanques rusos, hasta mi llegan las esquirlas de las bombas que estallan en Maidan Square.

Rezo: he subido al cementerio de san Gregorio a rezar ante la tumba de mis padres, trepé por la escalera de caracol de la torre románica que presenta los peldaños muy gastados guarda el recuerda de las huellas que lo pisaron durante diez siglos, la piedra caliza se alabea por el centro. Por ellas bajaban y subían los sacristanes a tocar las campanas. Unas veces tocaban a gloria, otras a clamor por los difuntos, o eran campanas de boda, o tocaban a fuego o a anúteba el son de la guerra. Es toque que bolean ahora todos los medios de comunicación.

 En España ya no suenan esas voces santas del bronce. El laicismo quebró sus badajos.

Ya no somos cristianos. Pero veo y compruebo en las misas rusas de Internet que hay monasterios en las lauras sobre todo en la de Kiev corazón monástico de Rusia, donde aún quedan frailes campaneros especialistas en el arte del repique. La dulce llamada a la oración. ¿Qué vamos a hacer con esos millones cinco millones de ucranianos que huyen de la guerra? En ellos no ha pensado little Hitler Zelenski. Hay angustia en sus rostros y la congoja de la pressura gentium a la cual se refiere el apóstol  Juan en su Ultimo Sello.

Los caballos bermejos trotan por los cielos de Jarkov. Sus relinchos estallan en el cielo.

El bronce me hace mirar al cielo mientras cae la lluvia para aplacar las lágrimas de este año de sequía en busca de una señal del rostro del Señor. Desciendo del cementerio por la senda del Viacrucis. Fuentesoto vacio las casas cerradas. Entro la portada de la vieja cuadra que me sirve de estudio biblioteca y fumadero. Esta tarde me daré una vuelta por la bodega a probar el vino nuevo. Alzaré el jarro por los muertos de esta guerra de Ucrania que está resultando una catástrofe humanitaria.

Ese Zelenski el hijo del de sastre de Lvov al enfrentarse a la hueste rusa está poniendo a la humanidad a las puertas del Apocalipsis. Debieran de juzgarlo en un tribunal de Nuremberg. Él con sus insidias es el verdadero responsable de este conflicto y no Putin pero esos que se dicen demócratas son forajidos de la información.

Cuentan la historia a contramano. El hijo del sastre de Lvov al quie llaman el pequeño Hitler ha vuelto a lanzar una mensaje canalla desde su madriguera (wolf schantze) con el uniforme del ejército israelí en mangas de camisas oculto en su guarida ubicada en un lugar cerca de Tel Aviv. Cobarde.

Incita al pobre pueblo ucraniano a lanzarse contra los tanques mientras él se encuentra a cobro de sobresaltos y bien calentito protegido por los israelíes.

Hay dos cosas en el mundo que son muy atractivas para cualquier judío: el sexo y la revolución. Nos quieren engañar. No prestéis, cristianos, oídos a los silbos amorosos de las sirtes, desoíd la llamada de los silfos mendaces.

 No naufrague nuestra fe en medio del torbellino. Sabed que los principales enemigos del alma son mundo demonio y carne. Que después de la peste viene el hambre y al cabo del hambre estalla la guerra. ¿Es Zerenski un nombre para el Apocalipsis? Bulgakov lo profetizaba en su novela “La Guardia Blanca”… vendrá el hijo del zapatero de Lvov a destruir las sendas de las redención.

Oremos por la salvación de un mundo en llamas. Xto ayúdanos.

LOS RUSOS VUELVEN A CASA REGRESO TRANQUILO TRAS LAS SANCIONES

 

 
 
 
Resalta lo principal
 
apagado

Más de 150 mil turistas rusos pueden estar en el extranjero, de los cuales más de 27 mil están en países que han interrumpido el tráfico aéreo con Rusia, informó la Asociación de Operadores Turísticos de Rusia. La situación es particularmente difícil en Bulgaria, donde permanecen 3.500 personas, y en el Caribe, unas 18.000 personas tuvieron que regresar a sus hogares a través de Europa. Para simplificar la exportación de turistas, el gobierno tiene la intención de utilizar el portal de servicios públicos: será posible dejar una solicitud de exportación e incluso registrarse para un vuelo de salida. Los europeos también están atrapados en Rusia.

"Lo principal es que volvieron por nosotros"

Hasta el 3 de marzo, se debe crear un formulario especial en el portal de servicios públicos para recopilar información sobre los rusos atrapados en el extranjero, según las instrucciones del viceprimer ministro ruso Dmitry Chernyshenko para exportar turistas rusos desde el extranjero. Las instrucciones fueron dadas a Rosturizm junto con el Ministerio de Transporte y el Ministerio de Relaciones Exteriores. El Viceprimer Ministro también ordenó estudiar la posibilidad de registrar a los ciudadanos rusos para vuelos de exportación a través de los "Servicios Estatales".

Ahora los turistas atascados pueden registrarse en la aplicación móvil del Ministerio de Relaciones Exteriores "Asistente de Relaciones Exteriores". Sin embargo, funciona inestable: al mediodía del 28 de febrero, la aplicación no pudo registrarse debido a fallas, informó ATOR.

Más de 150 mil turistas rusos pueden estar en el extranjero en este momento, según el servicio analítico de la Asociación de Operadores Turísticos de Rusia (ATOR).

Aeropuerto
Foto: IZVESTIA/Alexander Polegenko

"Los puntos más problemáticos hoy son Portugal, Bulgaria, Hungría, Croacia", dijo la jefa de la Agencia Federal de Turismo Zarina Doguzova. "El tema clave ahora es la coordinación de los vuelos humanitarios con varios países para volar sobre su espacio aéreo. Esperamos una confirmación adecuada en un futuro próximo.

El primer vuelo de ida ya ha llegado de Budapest a Moscú. El vuelo en lugar de tres horas fue de casi cuatro.

- Volamos a lo largo del Mar Negro, luego a través de Azerbaiyán y Kazajstán. Lo principal es que regresaron por nosotros, Señor, no se necesita nada más, estábamos listos para salir de pie", le dijo uno de los pasajeros a Izvestia.

Al mismo tiempo, casi 400 rusos todavía están esperando ser enviados a casa en Hungría, y hay alrededor de 3.500 en Bulgaria.

"Hemos mantenido conversaciones con los ministros de Turismo de Bulgaria y Hungría, y los colegas están dispuestos a ayudar a ampliar el alojamiento de nuestros turistas en condiciones aceptables, mientras se resuelve la cuestión de los vuelos de exportación. Algunos de ellos ya viven literalmente en los aeropuertos a la espera de los vuelos de salida, dijo el jefe de Rosturizm.

Los rusos ahora están esperando la salida en Munich y Helsinki. Muchos se están quedando sin visas, no tienen prisa por colocarlos en hoteles.

Vuelo
Fotografía: IZVESTIA/Zurab Javakhadze

"Ya hemos recibido dos vales de comida de 17 €, una almohada y una manta. Nos mantenemos en contacto con nuestra embajada, esperamos que nos saquen de aquí", dijo a Izvestia un pasajero del vuelo Helsinki-San Petersburgo.

Más difícil para aquellos que están atrapados en la zona fronteriza. Literalmente se convirtieron en rehenes del aeropuerto: no volar y no irse, las familias con niños son las que más sufren.

"Pasamos por todos los controles antes del control de pasaportes, pero después del pasaporte nos dieron la vuelta, dijeron que el vuelo no estaba volando. No hay información en el marcador", dijo uno de los pasajeros rusos en Alemania.

Los países caribeños no cerraron su aire a los aviones rusos, pero los vuelos de regreso de los turistas implicaron transferencias en Europa o el uso de su espacio aéreo. Como resultado, hay problemas con el regreso de esta región de 16 mil a 18 mil turistas rusos organizados, dijo a Izvestia Maya Lomidze, directora ejecutiva de ATOR. En Cuba ahora puede haber 6-8 mil rusos, en la República Dominicana - 5-6 mil, México - 3.5-4 mil.

Sobre las dificultades que puede enfrentar al regresar de México, "Izvestia" le dijo a una turista Irina. Inicialmente, esperaba volar en vuelos de Lufthansa: los boletos con salida de la Ciudad de México el 26 de febrero se compraron con anticipación. Se suponía que el traslado iba a ser en Fráncfort del Meno, el tiempo de espera no superaba las dos horas. Pero el día antes de la salida, el vuelo fue cancelado.

"Me comuniqué con el cónsul de turno de Rusia en la Ciudad de México, inmediatamente dijo que la única opción confiable es un vuelo de la Ciudad de México a Cancún y de allí en vuelo directo de Aeroflot a Moscú", dijo a Izvestia. "Pude encontrar dinero solo para boletos sin equipaje, tuve que dejar mi maleta. Debido a la cancelación de vuelos, perdí alrededor de 100 mil rublos.

Irina agregó que logró despegar en el último vuelo cancún-Moscú. Después de eso, Aeroflot canceló vuelos a México, Estados Unidos, Cuba y República Dominicana hasta el 2 de marzo.

Pero los turistas rusos no deberían tener problemas para regresar de Turquía y Egipto. Estas son las dos áreas de recreación más populares.

Egipto y Turquía actualmente no tienen planes de restringir la entrada de turistas rusos.
Además, los colegas están listos para proporcionar toda la asistencia necesaria en términos de organización de vuelos de exportación de tránsito", dijo Zarina Doguzova después de las conversaciones con los ministros de turismo de estos países.

¿Quién lo sacará?

Algunos operadores turísticos hacen frente a la exportación de turistas del extranjero por su cuenta, según supo Izvestia. En particular, esto fue declarado en Anex Tour e Intourist.

"Nosotros [nos quedamos atrapados en el extranjero] llevamos a los turistas a través de Estambul. Cuántos de ellos, todavía es difícil de calcular. Por ley, estamos obligados a sacar a aquellos turistas que nos compraron un paquete turístico", dijo Intourist.

El servicio de prensa de Anex Tour dijo a Izvestia que el operador turístico ya no tiene turistas atrapados en el extranjero.

– Para los turistas que descansaron en Bulgaria con un reembolso en los próximos días, compramos boletos adicionales con un traslado en Estambul, por lo que todo está en orden. En otros países europeos, no tenemos a nadie", dijeron.

Aeropuerto
Foto: IZVESTIA/Dmitry Korotaev

Anex Tour agregó que en Turquía, Egipto, Maldivas, Vietnam la situación es normal. Al mismo tiempo, desde el 28 de febrero se suspende la importación de turistas a República Dominicana, Cuba, México. Hasta el 28 de marzo solo habrá vuelos de salida programados.

En TUI Rusia, el tema de "Izvestia" se dejó sin comentarios. Tez Tour informó que los problemas de los turistas que regresan que ahora están en países cerrados se resuelven individualmente.

Los operadores turísticos por sí solos no harán frente a la exportación de todos los turistas: necesitarán la ayuda de los reguladores, Rosturizm y el Ministerio de Transporte de Rusia, ATOR está seguro. Según Izvestia, una reunión sobre la exportación de turistas de países cerrados está programada para el 1 de marzo en el Ministerio de Transporte.

Algunos viajeros independientes, que no dependen de la ayuda, regresan a Rusia a través de terceros países. Los principales centros para ellos fueron Estambul, Dubai, Doha, Abu Dhabi y Ereván.

"La madre de mi amiga intentó volar a Rusia desde Alemania, donde fue a recibir tratamiento. El vuelo fue pospuesto varias veces, hasta que finalmente fue completamente cancelado", dijo María a Izvestia. - Prometieron devolver el dinero para el vuelo. Hasta ahora, tuve que comprar un boleto con un traslado en Estambul.

Atrapado en Rusia

Los ciudadanos de los países de la UE que ahora se encuentran en Rusia tampoco pueden volar a casa. 18 estudiantes de la Universidad belga de Gante llegaron a Rusia a principios de febrero para estudiar ruso de intercambio y planeaban quedarse hasta junio. Después del estallido de las hostilidades en Ucrania, los estudiantes decidieron regresar a Bélgica, pero no tuvieron tiempo de comprar boletos: el espacio aéreo estaba cerrado.

"El fin de semana fue muy caótico, no sabíamos cómo irnos. Había varias opciones: a través de Estambul, Qatar o Dubai, pero subir al vuelo fue muy difícil. Ayer, buscamos en Internet durante seis horas billetes asequibles, y al final compré un vuelo a Bruselas a través de Dubai", informa el portal VRT de las palabras del estudiante belga.

Izvestia apeló a las embajadas de los países europeos para averiguar cómo los países planean garantizar la salida de sus ciudadanos de Rusia en condiciones de tráfico aéreo cerrado.

Avión
Foto: IZVESTIA/Alexander Kazakov

Como dijo a Izvestia la secretaria de prensa de la Embajada de Finlandia en Moscú, Taneli Dobrovolsky, unos 500 ciudadanos de la república se encuentran actualmente en Rusia.

- El lunes 28 de febrero, recibimos varias docenas de apelaciones sobre cómo ahora es posible mudarse de Rusia a Finlandia. También publicaremos esta información en nuestro sitio web", dijo el diplomático.

Dijo que en este momento de San Petersburgo a Finlandia se puede ir en tren "Allegro", pero solo los ciudadanos de Finlandia y la Federación Rusa pueden usar esta ruta. Desde San Petersburgo a la república vecina también hay autobuses regulares de las compañías HH-kuriiri, CaviarTours, Ecolines, LuxExpress, Sovavto y Escandinavia.

Según las estimaciones de la embajada, los ciudadanos finlandeses aprovecharán principalmente estas oportunidades para regresar al país.