BUŁGAKOW

Bułhakow biały strażnik.

Na kartach „Belaia Kvard” galopujące konie Apokalipsy otwierają siódmą pieczęć, zbiegając dwie płaszczyzny: ideał i rzeczywistość, przeszłość i przyszłość w snopie wspaniałych, miażdżących słów. Oto kolejny proroczy ukraiński. 1918 rok straszny wielkie klęski głodu na Ukrainie wojna domowa duch głodu w niektórych wsiach mużycy zjadali korę ich brzozowych okryw i zdarzały się przypadki antropofagii. Michał Bułhakow był białoruskim synem księdza. Jego pisarstwo było podziwiane przez Stalina. Spiskujący Żydzi chcieli go zesłać na Syberię i było ich wielu w Biurze Politycznym. Był met, zesłaniem wewnętrznym w kraju sowietów, biorąc pod uwagę jego chrześcijańskie pochodzenie, być może zadecydowało o prześladowaniach, jakich podlegał po napisaniu „nauczyciela i margarity” i po byciu autorem, który miał najwięcej prac na temat plakat w Petersburgu lata 30. Przechodzą modne kozaki zgniecione czapki kadeci inżynierów... arbuzów nie można upiec w mydle – absurd jest częścią naszej rzeczywistości – wygrali Amerykanie i nie można usiąść na jeżu. Bułhakow nowy Gogol, który będąc Ukraińcem do głębi, pisał po rosyjsku w tej enigmatycznej powieści, tworzy pieśń dla świata, która zniknęła, aby dolman z eleganckim husarzem skrzyżował się z aksamitną skrzynią i piórkiem w rzece, by złamać serca dziewczętom . Biała Gwardia składała się z śmietanki śmietanki wojskowej arystokracji, Pułku Preobrażenskiego. Hetman dosiada konia wyciąga szablę i krzyczy do swoich sentnickich chłopców hurra. Michaił Bułhakow na nowo przeżywa swoje złote dzieciństwo w Świętym Kijowie. Jego rodzina mieszkała na zboczu stoku Aleseyeski, udając, że chowa się za zasłonami swojego sanktuarium. Z ogrodu widać złote kopuły katedry św. Zofii. Ta powieść sprawiła, że ​​ponownie przeżyłem ból, który odczuwałem z powodu mojej miłości do Rosji i Ukrainy. Nie rozumiałem postulatów pomarańczowej rewolucji. Czy Soros włożył łapę w stodołę Europy, czarne ziemie? Ukraina zawsze miała problem z semityzmem ? trzeci anioł wylał czaszę na rzeki i fontanny, które zamieniły się w krew. Niech żyje Rosja, niech żyje autokracja Zakochałem się w maju 1918, ale ona mnie nie kochała, byłem gruby i brzydki. Niemcy byli tchórzliwi i poparli banitę Petlurę. I wojna światowa przyniosła na Ukrainę wszy, głód i rzeżączkę. Miguel Bułhakow konsultował się z moskiewskimi pacjentami z syfilisem, chorobą, którą zachorował Bóg wie gdzie i na którą zmarł jako uzależniony od kokainy. Wielcy geniusze literatury rosyjskiej i być może uniwersalnej mieli pecha. Wszystko się dzieje, ale musiał patrzeć, jak upadek caratu utonął w morzu oszustw i korupcji… przybyli dziennikarze z Moskwy, zapaleni i tchórzliwi przekupni ludzie. Kokosy. Szanowne panie o arystokratycznych nazwiskach i pasywnych młodych pederastach (bardaje i buharro). Przybyło trzech do czterech książąt, poeci i pożyczkodawcy, żandarmi i aktorki z cesarskich teatrów, którzy poruszali się zaniepokojeni elektryczną przyszłością ludzkości. To dźwięczny i proroczy Bułhakow. Jego taktyka polega na powtarzaniu i łamaniu stron jak troparianie z bizantyjskiego śpiewu diakońskiego. Mimowolnie wyciąga rękę, by zaatakować głupotę i swawolę swoich współczesnych i otwiera niski miech swojego kantora, by wyśpiewać prawdy wioślarza. Żyd głosił rewolucję obok kościoła San Vladimiro, a potem bandyci weszli w uwielbieniu, a ja wyszedłem. To cyniczna i liryczna wizja naocznego świadka rewolucji październikowej, która odżyła prawie sto lat później w pomarańczowej rewolucji w świętym Kijowie. Jako dobry Ukrainiec, Bułhakow jest bardzo zręczny w posługiwaniu się słowami w swojej podwójnej interpretacji semantycznej dwóch wielkich języków słowiańskich. Był dla mnie nauczycielem, odkąd przeczytałem białą gwardię przetłumaczoną przez brata Lain Entralgo. Wyprzedził Kafkę. Nowoczesna powieść na dużą skalę.